De definitie van het strafbare feit: Een strafbaar feit is een handeling, of juist het nalaten daarvan, die bij wet strafbaar is gesteld. De opbouw in kwalificatie, norm en sanctie van een strafbepaling In het materiële gedeelte, Boek 2 en 3 van het Wetboek van Strafrecht staan de strafbare feiten. In Boek 2 misdrijven en in Boek 3 overtredingen. Dat kan een misdrijf of een overtreding zijn.

• Misdrijven: rechtsdelicten: Gedragingen die voordat de wetgever ze strafbaar stelde al als onrechtmatig werden ervaren.
• Overtredingen: wetsdelicten: Gedragingen welke pas strafbaar werden vanaf het moment dat de wetgever het als strafbaar feit in de wet had opgenomen.

Geen feit is strafbaar dan voorafgegaan door een wettelijke strafbepaling. Elk artikel, wettelijke strafbepaling, is opgebouwd in onderdelen:

• Kwalificatie de naam van het artikel
• Norm                de delictsomschrijving
• Sanctie                de straf die op het feit gesteld is

Voorwaarden strafbaarheid

Een verdachte moet bestanddelen van een strafbaar feit hebben gepleegd wil de rechter hem voor dat feit kunnen veroordelen en straffen. Als de verdachte bijvoorbeeld niet opzettelijk maar per ongeluk iets van een ander stuk maakt, heeft deze niet alle bestanddelen van vernieling gepleegd. Naast het voltooien van bestanddelen van het strafbare feit moet aan nog twee belangrijke voorwaarden worden voldaan, te weten:

• geen straf zonder wederrechtelijkheid
• geen straf zonder schuld.

Geen straf zonder wederrechtelijkheid

Als iemand een strafbare handeling heeft gepleegd maar die handeling was niet in strijd met het recht, dan zal deze niet gestraft worden voor dat feit. De gedraging van de persoon moet onrechtmatig zijn, dus tegen het recht. Dat duiden wij in het recht aan met wederrechtelijk, onrechtmatig, oftewel in strijd met het recht.

Geen straf zonder schuld

Als iemand een strafbaar feit heeft gepleegd, maar daarvoor niet aanspreekbaar is, er geheel geen schuld aan heeft, dan zal diegene voor dat feit ook niet gestraft worden. Dat klinkt logisch. Als het niet je schuld  is, dan wordt je er ook niet voor gestraft.

Elke menselijke gedraging die gedekt wordt door een delictsomschrijving terwijl die gedraging bovendien wederrechtelijk moet zijn en aan schuld te wijten.

Schuld en opzet

Een van de voorwaarden is dat de verdachte schuld moet hebben aan het strafbare feit. Maar wat is schuld nu precies? Onder schuld in ruime zin valt:

• opzet
• schuld in enge zin.

Bij opzet zijn alle handelingen van de persoon erop gericht om het gestelde doel te behalen, kosten wat het kost. Synoniemen van opzet zijn: – met het oogmerk, – kennis dragende van, – met de bedoeling, – met het voornemen, – wetende dat, – waarvan deze weet.

Schuld in enge zin

Bij strafbare feiten wordt gesproken van schuld in enge zin als ten gevolge van de handeling of het nalaten daarvan een ongewild gevolg optreedt. Dus is sprake van nalatigheid, onachtzaamheid, onzorgvuldigheid of een gebrek aan voorzorg.

Poging (art.45 sr)

Naast schuld en opzet kent het strafrecht ook de poging. Maar wat is nu een poging? Het strafrecht beschrijft niet precies wat nu een poging is maar wel voorwaarden waaraan een strafbare poging moet voldoen. Poging tot misdrijf is strafbaar, wanneer het voornemen van de dader zich door een begin van uitvoering heeft geopenbaard. Je zou in het gewone taalgebruik kunnen zeggen, Je probeert iets te bereiken, maar je slaagt daar niet in. We kennen 3 soorten van poging, -de voltooide poging(alle handelingen worden verricht maar het gewenste doel wordt niet bereikt), – de onvoltooide poging(de dader is bezig de handelingen te plegen maar wordt van buitenaf onderbroken), -de vrijwillige terugtrekking (de dader is bezig de handeling te plegen maar trekt zich vrijwillig terug).

Voorbereidingshandelingen (art.46 sr)

Voorbereiding van een misdrijf waarop naar de wettelijke omschrijving een gevangenisstraf van 8 jaren of meer is gesteld is strafbaar, wanneer de dader opzettelijk voorwerpen, stoffen, informatiedragers, ruimten of vervoermiddelen bestemd tot het begaan van dat misdrijf verwerft, vervaardigt, invoert, doorvoert, uitvoert of voorhanden heeft.